Neboskrab z historią: dlaczego domek na Kotelniczej to więcej niż tylko budynek

Domek na Kotelniczej nabierżowej to jeden z siedmiu znanych stalinowskich wysokich budynków, które tworzą niepowtarzalny kontur Moskwy. Ale czym ten neboskrab różni się od swoich „siostry” i jakie tajemnice ukrywa?

Na ten temat:

• Domek Zingera: jak amerykańskie maszyny do szycia opanowały Nevski Prospekt
• Cylindry, szepty i tajemnice: co kryje domek Melnikowa w moskiewskich przejazdach
• Domek-jajko na ulicy Masha: jak żyje się w najokrątleszym budynku Moskwy
• Radnia komunalna czy utopia w betonie: historia domu Narcomfina
• Kwadrat pod dachem: jak przekształcić attyka w dom seni w historycznym domu Baka

Od mapy do nieba: jak powstawała idea wysokiego budynku

Idea budowy wysokich budynków w Moskwie pojawiła się jeszcze w latach 30. XX wieku. Jednak rzeczywiste zastosowanie tego planu otrzymało dopiero po wojnie. W 1947 roku Stalin podpisał rozporządzenie o budowie ośmiu wysokich budynków (choć w końcu zbudowano tylko siedem).

Domek na Kotelniczej nabierżowej zaczęto budować w 1947 roku na projekt architektów Dmitrija Czecułina i Andrzeja Rośtkowskiego. Budowa została ukończona w 1952 roku.

Nie tylko dom, ale cały miasteczko: co się znajduje w wysokim budynku?

Wysoki budynek na Kotelniczej to prawdziwe miasto w mieście. Budynek składa się z centralnego 32-kondygnacyjnego bloku o wysokości 176 metrów i przyłączonych budynków o 8-10 kondygnacjach. W domu znajduje się 700 mieszkań i 26 wejść.

W budynku znajdują się:

• Sklep z produktami spożywczymi;
• Otwarcie poczty;
• Apteka;
• Chemia;
• Atelier;
• Kino „Iluzja”.

Ciekawostka: w piwnicy domu znajduje się bombowy kryjówka, która może pomieścić wszystkich mieszkańców wysokiego budynku.

Wewnętrzne ustawienie: od wejść do mieszkań

Specyfika planowania:

• Wysokość sufitów w mieszkaniach – od 3 do 3,5 metra;
• Grubość zewnętrznych ścian wynosi do 2 metrów;
• W wielu mieszkaniach znajduje się erker z panoramowymi oknami.

W centralnym bloku znajduje się 8 wind:

• 4 pasażerskich;
• 2 towarowych;
• 2 serwisowych.

Ciekawostki o mieszkaniach:

• W niektórych mieszkaniach zachowano oryginalne wykończenie z lat 50.;
• W domu znajdują się mieszkania z kominkami i dwupoziomowe apartamenty;
• W domu znajdują się mieszkania z własnymi tarasami na dachu.

Ekstra skład: kto mieszkał w domu na Kotelniczej?

Domek na Kotelniczej zawsze był znany swymi znanych mieszkańcami. Tutaj w różne czasy mieszkali:

• Pisarz Konstantyn Paustowski;
• Balerina Galina Ulanova;
• Aktor Aleksander Shirwindt;
• Wiersznik Andriej Woźniewski;
• Piosenkarka Lidia Rusłanova.

W domu nadal utrzymuje się mieszkanie-muzeum Galiny Ulanońskiej, które można odwiedzić po wstępnym zapisie.

Specyficzne cechy architektoniczne: dlaczego ten wysoki budynek wygląda właśnie tak?

Domek na Kotelniczej nabierżowej został zbudowany w stylu stalinowskiego amerykanizmu. Jego charakterystyczne cechy:

• Krokowata kompozycja przypominająca nowojorskie nebośkraby z lat 30.;
• Bogaty dekor fasady: barreliefy, rzeźby, dekoracje;
• Wieża z gwiazdą osiągająca wysokość 176 metrów;
• Używanie naturalnych materiałów w wykończeniu: granit, marmur, ceramika.

Co go różni od „siostry”: unikalne cechy domu na Kotelniczej

Choć wszystkie stalinowskie wysokie budynki mają wspólne cechy, domek na Kotelniczej nabierżowej ma kilka unikalnych cech:

• Lokalizacja: To jedyny wysoki budynek stojący bezpośrednio na nabierżowej Moskwy, co czyni go ważnym elementem widoku rzeki.
• Planowanie: W przeciwieństwie do innych wysokich budynków, ma wydłużoną podkowę, tworząc przyjazny wewnętrzny dworzec.
• Funkcjonalność: Jedyne spośród wysokich budynków, w których pierwotnie znajdował się kino („Iluzja”), które działa do dziś.
• Wysokość: Choć nie najwyższy spośród siedmiu „siostry”, ma największą liczbę kondygnacji w centralnej części (32 kondygnacje).
• Decory: Wyjątkowo bogato zdobiony fasadą z barreliemami tematycznymi w pracy i naukę.
• Status mieszkalny: W przeciwieństwie do niektórych innych wysokich budynków, zachował głównie funkcję mieszkalną, pozostając prestiżowym domem mieszkaniowym.

Tajemnice i legendy domu na Kotelniczej

Jak każdy znany budynek, domek na Kotelniczej narastał legendami. Jedna z nich mówi, że w piwnicach wysokiego budynku znajduje się tajny podziemny korytarz prowadzący bezpośrednio do Kremla. Inna twierdzi, że na wyższych kondygnacjach znajdują się nadprzestępcze laboratoria. Jednak nie ma dokumentalnych potwierdzeń tym legendom.

Kino i domek: jakie filmy były nagrywane w wysokim budynku

Domek na Kotelniczej nabierżowej wielokrotnie był miejscem do nagrywania znanych filmów:

• „Moskwa płacze nie wierzy” (1979) – kilka scen nagranych w mieszkaniach domu;
• „Stylisze” (2008) – domek pojawia się w kilku scenach;
• „Brat-2” (2000) – budynek pojawia się w panoramicznych scenach Moskwy.

Kino „Iluzja” znajdujące się w budynku często wykorzystywane jest do premiery filmów i festynów kinowych.

Dzisiaj wysoki budynek: jak żyje domek na Kotelniczej w XXI wieku?

Dziś domek na Kotelniczej nabierżowej nadal jest jednym z najprestiżowszych adresów Moskwy. Mimo swojego wieku, budynek utrzymywany jest w doskonałym stanie. W latach 2015–2016 przeprowadzono kompleksową renowację fasad.

Kino „Iluzja” znajdujące się w budynku jest jednym z najstarszych kin Moskwy i specjalizuje się w pokazywaniu klasycznych filmów światowego kinematografu.

Jak odwiedzić domek na Kotelniczej?

Choć domek na Kotelniczej to budynek mieszkalny, turystom istnieje kilka możliwości poznanie go bliżej:

• Odwiedzić muzeum-mieszkanie Galiny Ulanońskiej (po wstępnym zapisie);
• Odbyć się do kina „Iluzja”;
• Zapoznać się z budynkiem z nabierżowej lub podczas promocji rzecznej po Moskwe.

Po obejrzeniu wysokiego budynku warto pójść na spacer w okolicach. W pobliżu znajdują się:

• Kościół Nikoła w Kotelnicach;
• Park „Zarządza”;
• Plac Czerwony.

Domek na Kotelniczej nabierżowej to nie tylko sztuka architektoniczna, ale też symbol całej epoki. Przechowuje pamięć o swoich znanych mieszkańcówach, świadczy o ogromnych ambicjach moskiewskiej po wojennej epoki i nadal inspiruje nowe pokolenia architektów i po prostu miłośników piękna.

Okładka: wikimedia.org